Townsville en Magnetic Island

Ik zie dat we een stukje onderweg zijn vergeten. Dit verhaal komt nog tussen Ailrie Beach en Cairns in. Onderweg zijn we gestopt in Townsville om daar te overnachten. We hadden op een website een vacature gezien van een boerderij waar we konden werken. We konden een mail sturen maar er stond geen nummer bij. Een uur van townsville af ligt het plaatsje Ayr waar de boerderij is. 

Omdat Alex helemaal geen geld meer had en wij bijna door ons geld heen waren hebben we besloten om de gok te wagen en erheen te rijden. In Australië is een uur rijden niks. Tayler en Merlin wouden graag zo snel mogelijk naar Cairns toe en wouden dus niet mee. We hebben daarom in Townsville afscheid van ze genomen en hun zijn gaan liften naar Cairns. 

Eenmaal aangekomen in Ayr kwamen we in een dorp in the middle of knowhere. We hadden zelfs geen internetverbinding. We konden de boerderij ook niet vinden en zijn bij elke boerderij onderweg gestopt. Uiteindelijk had een van de bewoners zijn neefje opgebeld die ons met zijn quad naar de boerderij bracht. Helaas was er geen plek meer en zijn we hier dus voor niks heen gereden. 

We zijn naar een camping gegaan en hebben de volgende dag de hele dag op internet naar werk gezocht en elke boerderij waar we een nummer van konden vinden gebeld. Zonder succes. Omdat we hadden gehoopt in Cairns wel geluk te hebben zijn we doorgegaan met onze reis. We reden weer terug naar Townsville waar we een dagje naar Magnetic Island zijn geweest. 

Het eiland was ook weer prachtig. We hebben rondgelopen op het eiland en wilden daarna naar een van de mooie stranden gaan. We zijn uitgestapt bij een bushalte om naar een van de mooiste stranden te lopen. We konden 2 kanten op. Links of rechts. Omdat we niet wisten welke kant we op moesten hebben we het even gevraagd. Links is ons verteld. Oke dan gaan we links. 

En het was toch weer een wandeling. Bergopwaarts, zwaar, zweten en vol die zon op je hoofd. Volgens mij gaan we de verkeerde kant op zei Pien. Want volgens mij ligt een strand niet bovenop een berg. Ja dat is waar maar misschien gaat het straks weer naar beneden. Goed we lopen door. Uiteindelijk gingen we dus helemaal niet naar beneden en kwamen we bovenop  de berg terecht. We gingen naar de ruïnes van de oorlog. We zagen plekken waar vroeger de wapens stonden, waar ze de gevangenen vasthielden enz. Het was mooi om te zien en we hebben even geschiedenis les gehad maar dat was niet de planning haha. Hierna moesten we het pad ook weer helemaal terug lopen. Aangezien die wandeling 3 uur had geduurd hadden we ook geen tijd meer om naar het strand te gaan.

Eenmaal terug gekomen bij de bushalte blijkt de bus pas na een uur te komen. In de hoop dat iemand zou stoppen ben ik met mijn duim omhoog langs de weg gegaan. Ik voelde me wel een beetje stom maar zo doen ze het allemaal hier. 

Een gast en 2 meiden lieten net een paar backpackers uitstappen waar wij stonden te wachten. Wij lachen en stak mijn duim naar hun op. Nou vooruit dan zei die gast. Ze hadden alleen geen normale auto. We moesten ons verstoppen onder het zeil en achter in de bak gaan liggen. Dat hebben we dan ook weer meegemaakt haha.