De weg naar Byron Bay --> Blue Mountains en Rapville

Goedemiddag allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat we iets op onze reisblog hebben gezet. DIt komt omdat we elke keer buiten Byron Bay overal maar een paar dagen of zelfs maar 1 dag waren. Deze tijd hadden we dus nodig om te kunnen genieten van de plek waar we waren. Maar geen nood we werken alles bij. Dus bereid je maar voor op een aantal reisverhalen. We beginnen bij Byron Bay. We gaan even terug in de tijd haha

Nadat we weer vertrokken zijn uit Sydney zijn we eerst naar de Blue Mountains gegaan. Het heet de Blue Mountains vanwege de blauwe gloed die je over de bergen ziet. (duhh) Hier hebben we een wandelroute gedaan met mooie uitzichten. Ja we zijn stiekem ook over het hek geklommen om een coole foto te maken :p Nadat de foto genomen was stond er ook nog eens in de stenen gekerft R.I.P. met een naam erachter. Waarom zullen we nooit weten maar wie weet is hij op die plek wel van de berg gevallen. Maar gelukkig had ik mijn veters gestrikt en geen lompe bewegingen gemaakt zoals over mijn eigen voeten vallen en zijn we weer veilig terug geklommen. 

Op een gegeven moment kon je 2 kanten op. Het bordje met een gave Australische naam klonk wel aantrekkelijk en gezien de weg naar boven best stijl was en moeilijk hebben we die gekozen. De zwaarste wegen zijn tenslotte uiteindelijk het mooiste toch? Nou zo gezegd zo gedaan, onderweg moest ik even stoppen om op adem te komen maar na een paar seconden ging ik weer door. De top is in zicht!! aan de teleurgestelde blik van Pien wist ik eigenlijk al wel hoe laat het was. We waren in het begin van het wandelpad de hele tijd naar beneden gegaan. Dus de stijle weg naar boven was alleen maar het pad naar de weg. Het mooiste wat we zagen was dus langsrijdende auto's en de weg terug naar de parkeerplaats. Oke jammer dan maar toch wel wat grammetjes verloren misschien haha. 

Bij de foto's kun je het uitzicht zien wat we zagen bij de Blue mountains. Helaas is het echte uitzicht niet te fotograferen maar we hebben ons best gedaan :)

Na de Blue mountains zijn we meteen verder gereden. We hebben een app geInstalleerd waarop we kunnen zien waar campings zijn, zowel gratis campings als betaalde campings. Om alvast wat te besparen hebben we gekozen voor de gratis camping. Aangezien het zo snel donker is in Australie hebben we een tijdje in het donker moeten rijden. En dat was meteen ook de laatste keer !!!

Niet alleen maar omdat ze totaal geen licht hebben op de wegen maar vooral door de chagrijnige truckers. Nou ja aan de ene kant kan ik het wel begrijpen als er zon langzame kleine blauwe toetoet voor je rijd terwijl jij met een 50 meter lange vrachtwagen op de weg rijd met hoge snelheid de "Roadtrains" zoals ze die hier noemen rijden blijkbaar vooral in de nacht omdat er dan bijna of helemaal geen verkeer is. Ze hebben namelijk meer dan een kilometer nodig om op snelheid te komen als ze moeten stoppen. Hierdoor gingen ze bumperkleven wat fucking irritant was. Want ja wat willen ze dat ik de afgrond in rij zodat ze erlangs kunnen?

Maar om de 10 km hebben ze in Australië inhaalstroken. Dan word het dus even 2 baans zodat de snelle vrachtwagens of auto's de langzame (wij dus) kunnen inhalen. Elke keer was ik blij dat die vrachtwagen erlangs ging maar ze bleven maar komen. Goed uiteindelijk waren we er bijna. maar het was pikdonker.

Hier moet je links zij Pien (zij was de navigator) Wat ik aan de linkerkant zag was niks meer dan zwarte donkere bossen en zandwegen." Ja daag hier ga ik echt niet in" zei ik. Terwijl de google maps een nieuwe route aan het zoeken was dacht ik bij mezelf ook maar ik wil toch ook niet op deze weg blijven rijden. 

De volgende weg die we in moesten was ook pikzwart maar het was iig wel een fatsoenlijke weg en geen zandpad. Dus we gingen er maar in. Geloof me ik denk dat deze weg misschien 10 minuten duurde maar het leek wel een uur. 

Hier reden we dan in het donkere bos met alleen het licht van de bus. We hadden geen idee waar we heen gingen en we waren alle 3 (Livvy was er ook bij) doodstil en zaten verstijfd in de auto. In mijn gedachten was ik mijn karate moves al aan het updaten voor het geval we iemand engs tegen kwamen. Na deze lange 10 minuten kwamen we aan in een heel klein dorpje. De camping was bij een pub en de pub was dicht. Shit.... Oke we gaan het gewoon proberen. We klopten op de deur en er werd op gedaan. We konden de camping op (wat gewoon een grasveld achter de pub was), parkeerde de auto en liepen de veranda op waar een terras was. De persoon die aan het werk was was super aardig, hij wees ons de wc en de douches en we mochten wat eten voor onszelf maken in de keuken. Uiteindelijk kwamen er nog 2 mensen uit het Franse gedeelte van België die hetzelfde verhaal deelde als ons. Ook zij vroegen zich af of ze niet terecht kwamen in een Chainsaw Masacre film. 

Omdat de camping gratis was vonden we het wel natuurlijk zo netjes om een drankje te kopen in de pub :P wat moet dat moet he haha

De man die er werkte heet John en speelde de gitaar. Uiteindelijk hebben we een hele leuke avond gehad en hebben we uiteindelijk 5 mixen de man op. John vond het ook erg gezellig en had ons beloofd de volgende ochtend eieren met bacon te maken maar dit kostte wel 10 dollar pp. De drankjes waren 4 dollar pp en om in de ochtend te douche zou 2 dollar pp kosten. We hebben onze namen op het bord van de pub geschreven en beloofd volgende keer terug te komen aangezien we daar weer langs komen na nieuwjaar. Maar dan natuurlijk niet in het donker :p 

Zo zie je dat de raarste wegen je leiden naar de leukste plekken. 

Toen we wakker werden de volgende ochtend konden we niet uit de bus komen. De deur zat vast! O nee, we hebben John erbij gehaald nadat we via de voorkant eruit gekropen waren. John zei geen probleem ga zitten en relax. Hij had een 80 jarige gepensioneerde man erbij gehaald die automonteur is geweest. HIj zou het gratis voor ons maken. Na 3 uur was het dan eindelijk gelukt. Of het moeilijk was of dat het was omdat hij 80 was weet ik niet maar hij is gemaakt. Om hem toch te bedanken hebben we hem 20 dollar gegeven.

HIerna moesten we bij John betalen. Hij keek ons lachend aan en vroeg hoeveel drankjes we op hadden. Aangezien John gisteren bleef inschenken voor ons en zei " Je kunt morgenvroeg tegen me zeggen wat je wilt want ik weet toch niet meer wat je hebt gedronken" zei ik dat we er maar 2 de man op hadden. Hij lachen en schreef er 2 op. Hoeveel ontbijt hebben jullie op? hij zei zelf al 1 maar he? Daarna vroeg hij hoeveel we gedoucht hadden. Hij weer lachen en schreef er 1 op.  Uiteindelijk hebben we dus een heeeeel goedkoop avondje gehad aangezien normaal gesproken een mix drank in een pub minimaal 8 dollar kost en we in totaal maar 20 dollar hebben betaald.  

Nadat we afscheid hebben genomen zijn we weer de auto ingestapt richting Byron Bay. Tot de volgende reisblog :)

xXx Jamie en Pien